19 december 2010

Updates

... de volgende keer althans.
Na een maand vond ik het wel even tijd om iedereen op de hoogte te brengen van mijn avonturen in Japan, maar nog niet deze keer xD Ik ben namelijk nog erg druk bezig met het op orde brengen van mijn reisdagboek en het ordenen van al mijn foto's en filmpjes zodat ik die op het Internet kan zetten. Maar, het einde begint in zicht te komen hiervan, dus binnenkort kunnen jullie verhalen verwachten over o.a.:
  • yosakoi en andere avonturen met mijn dansclub Toppuu
  • Speciale lessen over traditionele Japanse cultuur, zoals de kimono en de theeceremonie
  • Mijn midterm tentamens
  • Sinterklaas vieren in Japan
  • Naar de bioscoop in Japan
  • Een onverwacht chique en gratis Nederlandsch diner op Dejima
  • Meer avonturen bij en met Biado
  • In de onsen relaxen en rondkijken op Iou Jima (Nee, niet die van WWII)
  • Bij tijd over en eventuele interesse, meer over mijn gewone dagelijks leven in Japan
Om jullie tot die tijd nog te vermaken, heb ik voor jullie de volgende overdenkingen:

- Net als in Nederland, kennen ook de Japanners een ongeluksnummer. In Japan is dit het nummer 4, omdat je dit uit kunt spreken als shi, want hetzelfde klinkt als de uitspraak van het karakter voor dood. O.a. vanwege deze connotaties worden huisnummers met 4 overgeslagen. Ons appartementencomplex heeft dus geen appartement 104, 204 of 304.
Maar, als de Japanners snel van 1 - 10 tellen op hun vingers wordt 4 meestal wel uitgesproken als shi en ook de maand april noemen ze hier shigatsu (vierde maand). De gedachte hierachter ontgaat ons nog altijd.
- Ik word vooralsnog minder dan verwacht gecomplimenteerd met mijn Japans. Nou vind ik dat geen probleem, want vaak volgt zo'n complimentje op een simpele vraag als "Wilt u een plastic zak bij uw boodschappen?" of na mijn bestelling van 2 koppen koffie bij de Starbucks, en dat stelt toch echt niet zo heel erg veel voor.
Maar, vervolgens kun je een hele avond met random Japanners aan het praten zijn (hierover later meer bij het diner op Dejima), die erg opgelucht zijn dat je Japans kan spreken, ondanks dat je een buitenlander bent, maar vervolgens wel enorm verbaasd reageren wanneer blijkt dat je beide syllabische alfabetten kunt lezen en schrijven en óók nog eens kanji begrijpt....  Hoe zouden we anders Japans geleerd hebben?

Geen opmerkingen:

Een reactie posten