Het dagelijks leven

Het dagelijks leven als uitwisselingsstudent is dan eindelijk begonnen. Afgelopen week zijn we druk bezig geweest met ons voor allerlei dingen registreren, het bijwonen van de openingsceremonie, het openen van een bankrekening en regelen van een mobieltje, en sinds gisteren zijn ook daadwerkelijk de colleges begonnen.
De openingsceremonie van dinsdag stelde eigenlijk weinig voor, en was vooral erg Japans. Alle internationale studenten die in het herfstsemester zijn begonnen moesten in het midden van de zaal op stoelen gaan zitten, waarbij van tevoren al bepaald was wie waar moest zitten. Daarna vulde de zaal zich met verschillende belangrijke mensen van de universiteit, die bij een dergelijke ceremonie aanwezig horen te zijn schijnbaar. Toen iedereen er was werd de ceremonie officieel geopend en werd ons officieel toegekend dat we toegelaten waren in de verschillende programma's van het International Exchange Center door de directeur van de universiteit. Daarna hield hij nog een toespraak over de internationale oriëntatie van de universiteit van Nagasaki en dat hij hoopte dat we met z'n allen maar een goed jaar mogen hebben.

Daarna moesten alle internationale studenten zichzelf kort introduceren aan iedereen, en omdat alle Chinese en Koreaanse studenten in het Engels waren begonnen, hebben wij dat ook maar gedaan. Na de openingsceremonie hadden we nog een course orientation, waarbij ons rooster werd uitgelegd en waar we een korte beschrijving van alle vakken kregen. Ik ben voor alle vakken behalve kanji (de Chinese karakters) ingedeeld op Intermediate II. Voor kanji zit ik samen met alle andere Nederlanders op Intermediate I.

Woensdag hebben we een Japanse bankrekening geopend en een mobieltje gehaald. Een mobieltje aanschaffen in Japan al buitenlander is nog een hele klus. Softbank, de goedkoopste provider, had maar 4 modellen waar we uit mochten kiezen en bovendien moesten we ook zeker de eerste 3 maanden onze telefoonrekening met een creditcard betalen. Waarom was me niet helemaal duidelijk, maar ik heb een creditcard en wilde erg graag een telefoon, dus ik heb maar besloten om dan gewoon met mijn creditcard te betalen. Alles bij elkaar heeft het uitzoeken van een mobieltje en het registeren van alles wel zeker zo'n 3 uur geduurd... En al onze mentoren maar wachten <3

Gisteren zijn dan eindelijk de colleges begonnen. Het voelde wel enigszins maf om weer in een collegezaal te zitten na 4 maanden vooral niksen, maar ik had er ook best wel weer zin in. Eerst had ik begrijpend lezen, wat eigenlijk wel prima te volgen was, en daarna kanji. Dat was, omdat we eerst aan het herhalen zijn, eigenlijk veel te simpel. Maar het wordt vast nog wel hard oefenen als we eenmaal nieuwe kanji aan het leren zijn.
Vandaag was het lusitervaardigheid en conversatie, en die waren helaas erg slaapverwekkend. Luistervaardigheid bleek eigenlijk net als begrijpend lezen een combinatie van lezen, schrijven, spreken en luisteren, maar dan ongeveer anderhalf uur over een tekstje dat je na 10-20 minuten eigenlijk al van buiten kent. De moeilijkheid stak hem eigenlijk vooral in het begrijpen wat de docent af en toe van je wilde.
Conversatie was helemaal dodelijk saai, want de docente heeft eerst allerlei dingen uitgelegd over het ritme van de Japanse taal. Ze ziet er heel lief uit hoor, maar het sloeg echt nergens op. Je komt echt niet zo maar op Intermediate II terecht als je dat soort dingen in ieder geval op een onbewust niveau niet doorhebt. Ik hoop maar dat alles uitdagender/interessanter wordt als alle herhaal/uitleg colleges over zijn.

Verder ben ik gisteren ook bij een jazz orkest van de universiteit wezen kijken, en dat was echt heel erg gaaf. Het orkest is een soort big band, wat regelmatig optreedt, en is verder onderverdeeld op verschillende instrumenten. Ik wil graag saxofoon leren spelen en mocht gisteren al meteen aan de slag. Daarna werd ik uitgenodigd voor een feestje, waar ik mee naar toe ben gegaan, maar het als eerste voor gezien moest houden helaas xD
Ik had vanaf half 11 's morgens op de universiteit gezeten en heb tot middernacht de hele dag Japans gehoord en gesproken en dat is vooralsnog heel erg vermoeiend.
Over een uur begint de training weer, maar vandaag is er een soort orkesttraining (waar ik dus absoluut nog niet aan kan deelnemen), dus we zien wel tot hoe laat ik vandaag op universiteit zal zijn. Hopelijk is de hele club net zo relaxed als de mensen die ik gisteren ontmoet en gesproken heb, dan zal het geen moeite zijn om nieuwe vrienden te maken en mijn Japans enorm op te krikken!