Big Update

Zo, het werd wel weer eens tijd voor een update. Ik heb al van meerdere mensen gehoord dat ze benieuwd zijn naar wat ik nu allemaal uitspook, omdat ik al een tijdje niks meer geschreven heb. Eigenlijk spook ik helemaal nog niet zoveel uit, maar omdat ik nogal slecht toegang heb tot internet, heb ik niet echt een update kunnen schrijven. Nu ik echter eindelijk een USB stick heb gekocht (die had ik slim genoeg in Nederland laten liggen kwam ik achter..), kan ik lekker thuis schrijven en het dan zo copy-pasten naar mijn blog! :D

De afgelopen twee weken zaten eigenlijk vol met het afronden van allerlei bureaucratische procedures en mijn draai vinden hier in Nagasaki. Inmiddels begin ik aardig te wennen aan de hoeveelheid Japans waar je hier dagelijks mee te maken krijgt, dus ik ben nu minder gauw bekaf als ik ‘s middags / ’s avonds thuiskom.

De colleges zijn nog steeds weinig uitdagend, ook al zijn alle herhaalcolleges eigenlijk voorbij. Vooral de conversatieles van vrijdag stelt geen fluit voor. Afgelopen week zijn we 45 minuten bezig geweest met de hele klas om ons adres op te noemen. Want we weten natuurlijk helemaal niet hoe dat moet, omdat we dat nog niet 16 maal hadden gedaan bij allerlei bureaucratische gelegenheden. Toegegeven, het was handig om even te zien hoe Japanners aangeven hoe bijv. hun naam of hun straatnaam gegeven wordt (het Japans heeft ook veel bank-bank varianten), maar verder zijn we eigenlijk allemaal druk bezig om maar vooral niet in slaap te vallen. Gelukkig valt er op straat genoeg te oefenen en met een memo boekje standaard in mijn tas leer ik daar meer dan bij de conversatieles.

Op 9 oktober hadden we een algemene oriëntatie over het studentenleven in Nagasaki, waarin ons werd uitgelegd dat Nagasaki toch best wel een gevaarlijke stad was (Apeldoorn is volgens mij nog gevaarlijker dan Nagasaki, maar goed), en hoe bijv. ons afval moeten scheiden thuis. Omdat we eigenlijk alles al een keer gehoord hadden, was dit ook bijzonder slaapverwekkend. Na de oriëntatie begon echter de pret, omdat we toen met alle Nederlanders en een hoop mentoren naar het Kunchi festival geweest zijn! Het Kunchi festival is één van de grootste festivals in Nagasaki en herdenkt de internationale banden van Nagasaki met Europa in het verleden. Foto’s en filmpjes volgen nog :D

Het was in ieder geval ongelooflijk gaaf en ik ben blij dat we naar nog een aantal festivals kunnen in de stad, want vanwege onze colleges konden we niet zoveel van het festival meemaken.

Zondagavond 10 oktober was er een welkomstfeestje bij onze dormitories voor de nieuwe internationale studenten, waaronder wij Nederlanders dus. We hebben kennis gemaakt met een aantal internationale studenten die in ook in mijn dormitory of ertegenover wonen, en het was o.a. door het eten dat geserveerd werd erg gezellig (al waren er geen “You people eat rice too?!”-situaties deze keer). Daarna ben ik samen met Jeroen op uitnodiging van Yuki, een vriendin van Jennifer (die hier een paar geleden was) naar Biado gegaan, een izakaya die roemrucht is onder de Nederlanders die in Nagasaki hebben gestudeerd. Ik zou driekwart blogpost aan Biado en al zijn coolheid kunnen wijden, maar dat doe ik de volgende keer als we met de Nederlanders geweest zijn wel. :) Ik heb nu nog meer te vertellen.

11 oktober waren we vrij i.v.m. de Nationale Dag van de Lichamelijk Opvoeding en ben ik samen met Go, Aniek en haar mentor Maki, en Anoushka naar Dejima gegaan, de voormalige Nederlandse “kolonie” in Nagasaki. Het voormalig eiland ligt inmiddels midden in de stad, maar is helemaal naar het origineel gereconstrueerd. Ik heb weinig vreemdere situaties meegemaakt. De huizen zijn een vreemde mengeling tussen Oosters en Westers, wat tegelijkertijd bekend en vervreemdend aandoet. Zeker de inrichting van de huizen slaat nergens op. De inrichting lijkt precies op de inrichting van een 18e eeuws Nederlands herenhuis, maar er liggen wel tatamimatten op de vloer. Het gestel is met zijn tatamimatten en papieren schuiframen heel erg Japans, maar er staat wel meubilair in de kamer. Zowel voor Japanners als voor Nederlanders voelt het allemaal erg raar. Het was echter wel erg leuk om Go en Maki uit te leggen waar een lampetkan en een bedpan voor dienden. Ze geloofden hun oren niet toen ik ze vertelden dat we de bedpan vroeger gewoon op straat leeg kieperden. Ik heb Japanse ogen nog nooit zo groot zien worden xDD

Daarna hebben we vooralsnog de ontdekking van het jaar gedaan; in de Yumesaito, een groot winkelcentrum in Nagasaki, zit een winkel die echte Nederlandse stroopwafels verkoopt! En nog een hoop op Nederlands eten geënt voedselwaar, maar daar hebben we ons nog niet aan durven wagen. Maar het is wel prettig om te weten dat we gewoon op de fiets kunnen stappen om een stroopwafel te halen als we daar zin in hebben :D :D

De rest van de week ben ik eigenlijk vooral bezig geweest met de colleges en huiswerk, voor zover we dat hadden. Tussendoor heb ik nog wel afgesproken om bijv. met Go te gaan lunchen, met Yuki koffie te gaan drinken en ben ik ook voor de eerste keer naar karaoke geweest. Ik vind mezelf nog steeds geen karaoke materiaal, maar het was gezellig en daar draait het natuurlijk om:)

Verder heb ik mijn tijd vooral doorgebracht met het kijken van films en boeken lezen. <3 Het is niet te geloven hoeveel tijd ik hier kan besteden aan het lezen van boeken, heerlijk! Japanse boeken lees ik nog niet zo heel veel, maar ik ben net begonnen aan Alice in Wonderland, en dat is best leuk! Een beetje lastig dat er veel onomatopeia in voorkomen die je niet kan opzoeken in een woordenboek, maar ja.

Vorige week zaterdag heb ik eindelijk een fiets gekocht! Als ware Nederlander vond ik het niet hebben van een fiets een flink gemis de afgelopen paar weken. Op zich valt alles best te lopen, en wat niet te lopen is, is met het openbaar vervoer te bereiken, maar een fiets is toch het beste! En ze kosten hier ook geen drol :) Ik was als nieuwprijs voor mijn fiets nog geen €70,- kwijt. OK, het is geen stevige fiets die 40 jaar meekan zoals ze in Nederland zijn, maar het is toch beter dan niks :D Daarna ben ik lekker gaan winkelen bij de 100 yen-shop, een soort Euroland, waar ik heeeeeeel veel gekocht heb. O.a. een soort van stapelkastje, waardoor ik nu wat meer handige opbergruimte heb. En dat voor nog geen €4,- yay!

Ook hebben we internet voor in ons appartement afgesloten. We hebben een redelijk duur abonnement, maar omdat we het met 5 mensen in ieder geval kunnen delen (het is nog even afwachten of de wifi ook ontvangen kan worden in de kamer van Martha), kost het iedereen maar iets van €8,- per maand, voor prima snel internet. Op 2 november komen ze langs om het aan te sluiten, dus dan kan ik een heleboel foto’s en filmpjes online gaan zetten, en kan ik regelmatig updaten en met iedereen skypeafspraken maken! :D

Zondag heb ik echt helemaal niks uitgevoerd. Een beetje films gekeken, voor de laatste keer in de lobby op internet en wat huiswerk gemaakt, voordat ik even met mijn ouders op skype heb gezeten.

Maandag heb ik ook weinig gedaan. ’s Middags ben ik met Aniek gaan winkelen in de Cocowalk, waar ik eindelijk die leuke All Stars heb gekocht en ook wat sportkleren voor de yosakoi groep waar ik bij wil gaan. Na het winkelen heb ik thuis rustig aan gedaan, wat series van mijn harde schijf gekeken en een klein beetje huiswerk gedaan/colleges voorbereid (ik moest een presentatie gegeven voor het enige cultuurvak wat ik volg).

Dinsdag heb ik eigenlijk alleen maar in college gezeten, want die vallen midden op de dag, dus eromheen kun je eigenlijk weinig doen. Wel ben ik ’s avonds nog even teruggegaan naar de videotheek om nieuwe films te halen en heb ik met Jeroen een stukje door de wijk gelopen op de terugweg naar huis. Toen hebben we een hele mooie boeddhistische tempel ontdekt, die toen dicht leek te zijn, dus daar gaan we binnenkort nog maar eens overdag naar terug. We zijn er echter niet zeker van of we hem wel kunnen bekijken, want er zit ook een relatief grote begraafplaats bij, iets wat natuurlijk best wel privé is.

Woensdag heb ik met Go gelunchd en heb ik daarna verschillende dingen geregeld. Post opgestuurd, terug langs het stadhuis geweest (we moeten daar een soort uitstel aanvragen van het National Pension Plan, zodat we dat niet hoeven te betalen en dat scheelt toch wel bijna €140,- per maand!), voordat ik weer college had. Mijn college van woensdag vind ik van de hele week het leukst, omdat de docente gezellig gestoord is (Nagasaki-gangers, you know who! 8D) wat de les boeiend maakt, en omdat we hier echt netjes leren schrijven, iets waar we in Leiden nauwelijks les over hebben gehad. ’s Avonds hebben we met een aantal mensen bij ons thuis gegeten en daarna gezellig gezeten toen Lei, Rens en Thijs ook over de vloer kwamen, totdat iedereen weer richting huis ging i.v.m. op tijd naar bed voor colleges e.d.

Gisteren ook voornamelijk op de universiteit gezeten, omdat ik op donderdag 2,5u tussenuur heb tussen mijn colleges en daarna heb gewacht totdat ik met Jeroen naar Nadia kon gaan, die ons geïntroduceerd heeft bij een privé taalinstituut waar wij als docent Engels een bijbaantje kunnen krijgen. De eigenaresse is heel erg aardig en volgende week kan ik mijn eerste klant gaan ontmoeten. Het geld heb ik (vooralsnog) helemaal niet nodig, maar je leert zo ook weer Japanners kennen en daar doen we het natuurlijk om :) En het helpt zelf je je Japans ook, als je een Japanner moet uitleggen waarom je iets in het Engels zus of zo zegt. Ik ben benieuwd!

Zo, deze post is nu wel weer lang genoeg geworden, dus ik ga er een eind aan breien voor vandaag. Ik zal proberen volgende week weer een post online te zetten, omdat er in de komende week weer leuke dingen gaan gebeuren (o.a. mijn verjaardag! Waar blijven die kaartjes?? ;D) (^^)

Tot die tijd kunnen jullie je nog vermaken met de volgende overdenkingen:

• Ambulances lijken ondanks de sirenes toch nooit echte haast te hebben

• Veel jonge Japanners weten niet welke taal we in Nederland spreken. We worden dan ook regelmatig gevraagd of wij ook Engels spreken.

• Alles wordt in Japan in vijfvoud in plastic ingepakt, wat je thuis weer dient te scheiden.

• Het water van de kanalen/rivieren die door de stad lopen zijn ongelooflijk helder (à la white Sandy beaches helder), iets waar wij Nederlanders ons over kunnen blijven verbazen.

• Op straat wordt je gek van al het lawaai, want alles praat; het stoplicht, de bus, de tram, etc.

• Op Japanse wasmachines valt geen temperatuur voor het water in te stellen, alleen wat voor soort was je draait.

• Veel flessen hebben een Coca Cola dop, ook al drink je op dat moment helemaal geen Coca Cola.

• Sommige restaurants hebben aparte mandjes/bakken voor je tas, zodat je deze niet op de grond hoeft te zetten.

• Als we dachten dat we in Nederland goed zaten met de Melkertbanen, dan kunnen we nog wat leren van Japan. Dáár zijn ze pas goed in het verzinnen en uitvoeren van Melkertbanen.