Before life starts...

Nog even een laatste update. Ik heb nu even een internetkabel gejat in de internetkamer van het gebouw tegenover onze appartementjes, om straks hopelijk even met mijn ouders te kunnen skypen.
Ten eerste wil ik even iedereen bedanken voor alle lieve berichtjes die jullie achterlaten op mijn blog! <3 Ik vind het leuk om te merken dat zoveel mensen mijn blog bijhouden (en vast nog wel meer dan alleen de mensen die een berichtje achterlaten, you know who you are!), en dat motiveert mij alleen maar meer om mijn blog ook daadwerkelijk bij te houden. So keep those comments coming people!
De eerste paar dagen zijn tot gisteren eigenlijk in sneltreinvaart aan me voorbijgegaan, maar ik heb het redelijk naar m'n zin tot nu toe. Het is nog wel lastig wennen, want je kan je maar moeilijk verstaanbaar maken, en alles lezen is nog lastiger. Toch begint het boodschappen doen inmiddels een uitdaging te worden en hebben Aniek (één van mijn Nederlandse huisgenootjes) en ik besloten er een sport van te maken zo veel mogelijk dingen uit te proberen.

29 september hebben we eigenlijk erg weinig gedaan; we hebben vooral in de trein gezeten, waarmee we van Tokyo naar Nagasaki gereisd zijn. Van het eerste deel van de treinreis hebben we eigenlijk niet zo veel meegekregen, omdat we toch wel erg moe waren van het vroege opstaan, dus we hebben voornamelijk gedommeld zo tot Kyoto/Osaka. Daarna hebben we wel wat meer naar buiten gekeken, maar eigenlijk veranderde er niet zo veel aan het landschap. De echte hoogbouw staat eigenlijk alleen in Tokyo, en het werd naarmate we meer richting Nagasaki kwamen wat bergachtiger en het was duidelijk dat we meer richting het platteland gingen. Maar verder bleven bijv. bouwstijlen grotendeels hetzelfde. Na deze uitputtingsslag volgde helaas de volgende: ons met koffers en al richting de universiteit begeven om ons daar te melden bij het International Student Centre. Ondanks het spitsuur in de lokale tram van Nagasaki, is ons dat ook gelukt en vanaf de universiteit werden we met een verrassend goedkope taxi naar huis gestuurd.
Op 30 september moesten we ons 's middags wederom op de universiteit melden, om daar een aantal formulieren in te vullen die ze op de universiteit nodig hebben (bijv. weer een prachtig formuliertje waarin we verklaren ons netjes te zullen gedragen xD). Deze bijeenkomst was een stuk korter dan we dachten, maar dat gaf ons nog even lekker ruimte om rustig boodschappen te doen etc. Aankomende maandag moeten we nog andere belangrijke formulieren invullen, bijv. voor de National Health Insurance en onze Alien Registration Card. Dat gaan we samen met onze tutors doen, die we ook maandag gaan ontmoeten.
Op 1 oktober hadden we onze placement test, de test die ons niveau van Japans bepaalt en die ons aan de hand van de resultaten in een niveau indeelt. In het begin leek de test wel goed te gaan, maar verderop in de test ging het niveau een stuk omhoog en zaten alle Nederlanders met hun handen in het haar tot het einde van de toets. Ook de daaropvolgende luistertoets ging bij iedereen slechter dan verwacht. We weten echter nog steeds niet of dit komt door het niveau van de toets of doordat iedereen gaar was van de toets ervoor. Ik vermoed eerlijk gezegd het laatste.
Na de toets ben ik met Aniek spulletjes gaan kopen voor in ons appartementje, wat nogal kaal opgeleverd was. We hebben tegelijkertijd ook een schattige Japanse agenda gekocht, voor al onze afspraken hier. Hierdoor liep alles wel een beetje uit en hebben we uiteindelijk lekker thuis gekookt en gegeten.
Zaterdag hebben we de stad verkent met z'n allen. We zijn naar de beroemde Megane-bashi gelopen, en hebben vanaf daar Chinatown verkend. Chinatown kwam uit op een vrij groot plein, waar wij met z'n allen uitgerust hebben van het warme weer, en tegelijkertijd hebben gediend als groot vermaak van de aanwezige Chinezen en Japanners. Het voelde een beetje alsof we een soort dierentuinattractie waren, zoals de negers die tot 1922 in de dierentuin van Antwerpen in een kooi te zien waren. "Oh, kijk! Loslopende buitenlanders!!" Gelukkig konden wij ons prima maken met het feit dat mensen ons zo interessant vonden, dus dat was geen probleem. 's Avonds hebben we met alle Nederlanders uit Nishimachi een recept met zalm van Lei uitgeprobeerd en dat beviel erg goed! Na het eten hebben we met z'n allen eerst The Shining gekeken, en ik ben vast een enorme film/cultuur barbaar, maar hij kon mij weinig boeien xD Op zich steekt de film heel erg goed in elkaar, maar het verhaal kon mij weinig bekoren. Zeker in vergelijking met de film die we erna hebben gekeken, de heerlijk omgekeerde wereld versie van zombie films, Fido. Ik heb nog nooit zo heerlijk gelachen om slechte insinuaties.
Vandaag was het vervelend warm en leek het de hele tijd of het zou gaan regenen, dus vandaag zijn we vooral thuis gebleven. Een deel daarvan zal wel verband hebben gehouden met het internet dat we in het gebouw tegenover ons dus ontdekt hebben. Omdat ik zelf nog geen inlogcodes heb voor het Internet (ik gebruik nu die van Lei), heb ik vanmiddag lekker op m'n kamer gezeten en daar een beetje tekenfilms gekeken, totdat ik boodschappen ging doen en Lei ging helpen met pannenkoeken bakken voor het avondeten. Met de wentelteefjes die we vanmiddag voor lunch hebben gegeten bij Martha en Anoushka, hebben we allemaal dus lekker Nederlands gegeten vandaag, haha!

Vanaf morgen begint de grote bureaucratische hoos en vanaf donderdag beginnen alle colleges. Er zal dus wel weer wat tijd overheen gaan voordat ik weer kan updaten. Hoe dan ook kunnen jullie er vanuit gaan dat het hier goed met mij gaat en dat ik het naar mijn zin heb!
Tot schrijfs!
Kusjes xxx