31 maart 2011

Daijoubu!!

Ondanks alle goede voornemens om flink wat op mijn blog te schrijven om te zorgen dat alles weer netjes op schema loopt, is er maar bijster weinig van gekomen.
Ten eerste besloot ik alsnog mee te gaan op de harugasshuku van yosakoi, het trainingskamp van de lentevakantie voordat het nieuwe schooljaar zou beginnen. Vervolgens ging ik na dat kamp meteen op vakantie naar Korea met Jeroen en vanuit Korea was het rechtstreeks door naar Tokyo om daar mijn ouders op te halen voor hun vakantie in Japan.
            Maar zoals iedereen inmiddels weet was het rond de tijd dat ik naar Tokyo zou vertrekken dat Moeder Natuur besloot om even flink roet in het eten te gooien. De stress die je normaal al hebt om je ouders een gave vakantie te bezorgen werd nog even 100x vergroot door de zorgen om alle vrienden die in dat gebied zaten, mensen die vanuit Kyuushuu geëvacueerd werden en alle berichtjes van bezorgde vrienden en familie vanuit Nederland. Al zal ik toen wat stingy op gereageerd hebben, ik ben heel dankbaar voor al jullie zorgen! Vooralsnog ben ik helemaal in orde op Kyuushuu, dus zorgen zijn niet nodig :)


Maar ja, dat zorgt er wel even voor dat alle plannen die je van tevoren had behoorlijk omgegooid moeten worden. In plaats van een week door te brengen in wat ik vooralsnog de gaafste stad ter wereld vindt, Tokyo dus, zijn we de dag nadat mijn ouders geland waren in Tokyo op de trein terug naar Nagasaki gestapt. Nu hou ik enorm van Nagasaki, maar voor toeristen is er toch niet zo heel veel te doen. Anderhalve week in Nagasaki rondhangen ging hem dus niet worden, dus daar kwamen even planningskillz aan te pas om dat te veranderen.
Inmiddels begin ik aardig bij te komen van het avontuur dat Je Ouders Op Bezoek heet, en ons Internet is ook nog steeds lief, dus terwijl ik nu wacht op het opklaren van de wolken in Nagasaki zodat ik weer lekker in de haven kan gaan zitten, heb ik besloten om maar weer even een kleine update te schrijven voor iedereen in Nederland.
            Als ik zie hoe toegewijd enkele van mijn senpai zijn, zoals Aafke die in Osaka studeert, dan schaam ik me toch wel een beetje dat ik me zelf niet aan mijn voornemen om regelmatig te updaten heb kunnen houden. Wat inmiddels dagelijks leven lijkt blijft achteraf deel van vooralsnog het grootste avontuur van mijn leven (dat ook weinig groter kan worden dan naar een ander land emigreren vermoed ik), en regelmatig updaten lijkt me de ideale manier om me alles te kunnen blijven herinneren – ook lang nadat ik alweer terug in Nederland ben en voor ver in de toekomst.
            Het dagboek dat ik hier zelf probeer bij te houden per dag ligt inmiddels ook alweer anderhalve maand stof te vergaren door alle tentamens, vakanties en overige stress. Nu zou ik het voor elkaar kunnen krijgen omdat weer geupdate te krijgen, maar misschien moet ik het in plaats van op papier maar wel gewoon digitaal gaan doen. Ik zit in principe toch iedere dag op mijn computer, dus eens per week ofzo updaten moet toch eigenlijk wel kunnen.

Maar ja, dat is vooralsnog ook nog even toekomstmuziek. Volgende week dinsdag moeten we voor het eerst in bijna 2 maanden weer op de universiteit verschijnen om ons rooster op te komen halen. En dit semester hebben we naast al onze taalvakken nog één extra vak, waarvan het ook nog maar afwachten is hoeveel werk dat gaat worden. Ook ga ik voor de taalvakken in principe bij alles één niveau omhoog, dus dat is potentieel ook meer werk dan vorig semester. Naast dit alles wil ik me ook bezig blijven houden met yosakoi, wil ik toch maar gaan kijken of de taiko groep van Nagasaki niet wat is en wil ik natuurlijk ik nog allerlei reizen binnen Japan ondernemen om her en der over het land verspreid al mijn vrienden op te zoeken die vorige week afgestudeerd zijn en voor studie of werk uit Nagasaki verhuisd zijn.
Voorlopig heb ik echter nog een paar dagen lekker niks doen voor de boeg, want de colleges beginnen pas over een week, of misschien zelfs wel over anderhalve week, dus ik hoop voor die tijd nog een paar updates te kunnen schrijven over wat er tot nu toe allemaal gebeurd is. En als ik daar nou niet op tijd klaar mee ben, misschien dat ik me dan kan wagen aan duo updates; gedeeltelijk over wat er nog uit het eerste semester en de vakantie te vertellen valt en gedeeltelijk waar ik nu allemaal mee bezig ben.

Gelukkig kunnen de meesten van jullie me ook bijhouden op Facebook, waar iedereen kan zien dat het goed met me gaat, dat ik het nog steeds enorm naar m’n zin heb in Nagasaki (ondanks al het klagen over de colleges) en dat ik eigenlijk nog helemaal niet naar huis wil, hoewel mijn terugkeerdatum naar Nederland inmiddels is vastgesteld. Op 16 augustus zal ik, als alles gaat zoals gepland, om 22.20u weer op Nederlandse bodem staan – voor degenen die het willen weten. Dat ik hier nog maar 4,5e maand zit is dan ook iets waar ik nog helemaal niet aan wil denken. Daarom ga ik zo Jeroen maar eens bed uit bellen en kijken of hij mee gaat boeken shoppen (we zijn hier met z’n alles inmiddels op het punt beland dat we zelf maar gaan studeren om er het maximale uit te halen; dus zijn we allemaal druk aan het shoppen voor boeken voor de Japanese Language and Proficiency Test) en daarna lekker in de haven te gaan ontspannen.

Hopelijk snel weer een update!

Liefs

Geen opmerkingen:

Een reactie posten