Hasumi no hi

Vandaag hebben we met mijn vriendinnetje Hasumi uit Sendai afgesproken, die speciaal naar Tokyo was gekomen, omdat ik niet naar Sendai kon komen zoals ik eerder had beloofd. Na ons aanvankelijk wederom belachelijk verslapen te hebben - we hadden om 11 uur bij de Kaminari-mon, en ik werd om vijf voor 11 wakker - bleek haar trein gelukkig vertraging te hebben, waardoor we elkaar uiteindelijk gauw gevonden hadden.
Daarna zijn we teruggegaan naar het hostel, omdat ik nog moest douchen (ik was recht uit bed naar de Kaminari-mon gelopen). Daar heeft ze Aniek, Ernst en Jeroen ontmoet en het bleek dat die het ook goed met elkaar konden vinden :D Aniek en Ernst besloten echter achter te blijven in het hostel om te proberen nog wat te studeren, dus vandaag ben ik samen met Jeroen en Hasumi op stap geweest.
Eerst zijn we teruggegaan naar de Senso-ji, de tempel waar wij vorige week vrijdag heen geweest zijn. Hasumi was namelijk zelf ook nog nooit in Asakusa geweest, dus we zijn voor haar nog even langs deze hoogtepunten geweest. Daarna hebben we bij een heerlijk ouderwets aandoend eettentje geluncht (voor diegenen die Jeroens filmpje hebben gezien: ik heb EINDELIJK mijn tonkatsu gegeten <3), omdat het idee van eten in een maid café in Akihabara ons toch niet bijzonder aanstond.
Na de lunch zijn we wel naar Akihabara gegaan, maar omdat het vandaag regende en waarschijnlijk omdat het een normale werkdag was, was er bijster weinig aan en zijn we met z'n drieën in de Starbucks beland. Na daar een tijdje gezeten te hebben, zijn we om de hoek naar de Japanse versie van de Slegte gelopen, de Book Off. Deze winkel had maar liefst 6 verschillende verdiepingen, die ieder volstonden met uitpuilende boekenkasten. Het mooie van een Book Off is dat ze er niet alleen boeken verkopen, maar ook magazines, CDs, DVDs, computerspellen, en game consoles. En omdat Japanners altijd zo voorzichtig zijn met hun spullen, ziet alles er nog prima tot uitstekend uit, waardoor je eigenlijk nauwelijks doorhebt dat je tweedehands spullen koopt. Ik ben hier weggelopen met de Japanse kinderversies van Alice in Wonderland en een van de beroemdste Japanse romans "Wagahai ha neko de aru". Dan heb ik woensdag wat te lezen voor in de trein wanneer alle laptopaccu's leeg zijn (^^)
Daarna zijn we naar Shinjuku gereisd, waar we in de Tokyo Government Buildings geprobeerd hebben te genieten van het prachtige uitzicht daar. Omdat het weer vandaag echter niet zo mooi was, bevond het uitzichtpunt zich echter behoorlijk in de wolken (letterlijk xD) en konden we niet zoveel zien. Misschien gaan we morgenavond nog terug, als het morgen wat beter weer is. Anders doe ik het komend voorjaar misschien nog wel een keer. Hierna zijn we op Shinjuku Station het zusje van Hasumi gaan ophalen, die hier in Tokyo studeert en ons naar een leuke plek om te eten zou brengen. Uiteindelijk zijn we bij een izakaya beland op de 9e (!!) verdieping van een gebouw waar ook de Uniqlo, een soort Japanse H&M, in gevestigd was. Het was toch een enigszins apart gevoel om op de 9e verdieping je schoenen uit te trekken voordat je een restaurant in gaat. Maar misschien had dat ook iets te maken met de knalroze sokken die ik vandaag van Aniek had geleend voor in mijn laarzen, omdat ik mijn eigen kniekousen niet kon vinden (^^);
Het eten was enorm gezellig en ondanks dat het enigszins apart was (pizza met knakworst en mayonaise, anyone?), hebben we ons prima vermaakt. Daarna ontkwamen we niet aan de purikura, maar dit keer zijn ze gelukkig wel gelukt! Ik zal kijken of ik er een keertje foto's van kan maken, want ze zijn echt heel erg leuk geworden :D :D :D
Na de purikura moesten Hasumi en haar zusje helaas weer naar huis, want haar zusje woont in een gebouw waarvan de opzichter rond een uur of 11 naar huis gaat. Toen zijn we weer terug naar het hostel gegaan, alwaar ik op bed ben beland en net deze blog heb getypt. Ik heb het vandaag veel te druk gehad om veel observaties te maken, maar hier zijn er nog een paar:

• Iedere Japanner heeft standaard een paraplu bij zich, en steekt die meteen op wanneer hij/zij het miniemste spatje regen denkt te voelen.
• Dat vrouwen niet op hakken kunnen lopen heeft waarschijnlijk te maken met het feit dat hun schoenen altijd te groot of te klein zijn. Schoenen in de juiste maat kopen lijkt hier niet aan de orde; als ze maar hip zijn. Dit geldt overigens ook voor mannen.
• Er staat bij ons hostel een gebouw van Asahi bier, dat ook daadwerkelijk op een glas bier lijkt. Toch jammer dat alle aandacht, ook die van de Japanners, naar het grote gouden geval, dat toch verdacht veel op een drol ljikt, op het gebouw er naast uitgaat.